samen méér voor kinderen.

Serap Fidan en Caroline de Wit werken samen met collega Gina Baten als pedagogisch medewerkers bij een peutergroep van Korein. Zij worstelden met een probleem en vroegen KluppluZ om hulp. Mijke Teunissen-Verhagen, ambulant groepsbegeleider bij KluppluZ, bood die hulp. Het team van Korein draait nu met nóg meer plezier en zelfvertrouwen hun peutergroep. 

VAN ALLES GEPROBEERD

In de groep van Serap, Caroline en Gina zitten veel kinderen die iets extra's nodig hebben. Hierdoor is het lastig om de aandacht tussen alle kinderen te verdelen én een goede balans te vinden op de groep. "Je probeert een bepaalde structuur op te bouwen, maar er komen iedere keer nieuwe kinderen bij", vertelt Caroline. "We hebben zelf van alles geprobeerd, maar we liepen iedere keer vast. Daarom vroegen we onze locatiemanager of we hulp konden krijgen. Zo kwamen we in contact met Mijke van KluppluZ." 

SAMEN GEGROEID

Mijke kwam en observeerde de groep de eerste weken twee keer per week. Serap: "Wij draaiden de groep en Mijke keek hoe we het deden." Op de vraag of het spannend was dat er iemand met de groep meekeek, schudt Serap 'nee'.  
 
Mijke vertelt dat een groepsproject altijd start met observeren. "Ik begin met kijken, kijken en nog eens kijken. Wat gebeurt er? Ik zag dat er al heel veel dingen goed gingen. Het is heel belangrijk om die zaken dan ook te benoemen. Zodat de medewerkers weer in hun kracht komen."  
Serap: " Dat Mijke meekeek, gaf ons meteen al steun. Het voelde vanaf het begin ook erg vertrouwd. Mijke liet ons voelen dat het oké was wat we deden." Caroline: "Het is erg fijn als je hoort wat je goed doet, wat je sterke kanten zijn. Met de tips die we van Mijke kregen, konden we ook écht iets. We hebben ze steeds met z'n vieren besproken. Zo zijn we samen gegroeid. Want je moet het samen doen!" 

NIEUWE STRUCTUUR EN VASTE AFSPRAKEN

Na de fase van observatie gingen Serap, Caroline en Gina met Mijke om tafel. Ze bespraken de doelen die Mijke tijdens de observatie had gezien. "Samen maakten we een plan waarin we beschreven hoe we met de doelen aan de slag zouden gaan", zegt Mijke. "Een van die doelen was 'Meer vaste structuur op de groep.' Want de vaste structuur was een beetje kwijt. We hebben gekeken naar alle wisselmomenten, want die kunnen een dag heel rommelig maken. Samen hebben we een nieuwe structuur gevonden en vaste afspraken gemaakt." 

STEEDS TERUGGRIJPEN NAAR DE BASIS DIE IS GELEGD

"In juni is de begeleiding gestopt", vertelt Caroline. "Maar na de zomervakantie zijn we als team verdergegaan zoals we geleerd hebben tijdens de begeleiding. "En", vervolgt ze "als we nu een lastige situatie meemaken, dan schieten we niet in de stress, maar we worden rustig." Ze maakt een kalmerend gebaar. "We grijpen terug naar de basis die we hebben gelegd. En dan is het zo opgelost. Doordat er nu een vaste structuur is met vaste afspraken, weten de medewerkers én de kinderen precies wat er van hen wordt verwacht. En de nieuwe kinderen worden door de rest van de groep meegenomen. Als een nieuw kind uit de kring wil lopen, zeggen andere kinderen 'Kom maar zitten.' Dat is mooi om te zien."